چسب اپوکسی چیست؟
اپوکسی: چسب اپوکسی یک چسب ترموست تشکیل شده از یک رزین یا پلیمر اپوکسی و یک سخت کننده است که برای چسباندن طیف وسیعی از سطوح به یکدیگر با یک اتصال قوی، دائمی و مستحکم استفاده می شود که می تواند فشار و شرایط آب و هوایی شدید را تحمل کند.
ساخت و ساز و مهندسی عمران بزرگترین بازار برای چسب های اپوکسی هستند زیرا سطوح بزرگ و اتصالات ضخیم را به هم متصل می کنند و محبوبیت زیادی پیدا کرده‌اند. این رزین های اپوکسی چسبندگی بسیار خوبی به طیف وسیعی از مواد دارند که آنها را به انتخاب عالی برای تولید چسب و درزگیر تبدیل می کند.
قبلاً چسباندن و آب بندی مصالح ساختمانی سنتی با سیمان، گچ و چسب انجام می شد. در حال حاضر، بسیاری از مصالح ساختمانی جدید توسعه یافته اند، مانند:
- پلاستیک
- پانل های گچ تخته
- فوم های عایق
- پانل مبتنی بر چوب (تخته خرده چوب) و بسیاری از مواد اولیه مصنوعی جدید برای دکوراسیون
تمام مصالح ساختمانی (بتن، شیشه، پلاستیک و غیره) برای نشان دادن عملکرد بهبود یافته و تکنیک های کاربردی آسان تر به چسبندگی خوب نیاز دارند.
دو نوع چسب مورد استفاده در ساخت و ساز عبارتند از:
چسب های غیر ساختاری : برای چسباندن مواد تزئینی مانند پوشش های کف و دیوار و سایر موادی که به استحکام زیادی نیاز ندارند (پانل ها، الیاف و تخته خرده چوب، تزئینات، برخی از درهای داخلی) استفاده می شود. این چسب ها ممکن است چسب های امولسیونی یا پراکندگی، چسب های تماسی نئوپرن، چسب های مبتنی بر حلال و چسب های طبیعی و تجدید پذیر باشند.
چسب های ساختاری : حداقل 5 تا 8 مگاپاسکال استحکام برشی و کششی ایجاد می کنند. آنها برای قطعات سازه ای مانند چسباندن بتن به بتن، کاشی و سرامیک به بتن، سنگ تراشی، پانل های ساختمانی، درهای بیرونی، آب بندی قطعات فلزی به بتن، اتصال کامپوزیت (پانل های FRP)، اتصال فلزی، شیشه سازه مورد نیاز هستند. این چسب ها ممکن است چسب های اپوکسی، پلی یورتان های ساختاری، سیلیکون ها و اکریلیک های ساختاری باشند.
تمام چسب های ساختمانی مورد استفاده در محل در دمای محیطی یعنی 12 تا 35 درجه سانتی گراد با توجه به فصول مختلف استفاده می شوند، معمولا وسیله گرمایشی در کارگاه های ساختمانی وجود ندارد. اما چسب‌هایی که برای تولید قطعات پیش ساخته در کارخانه‌ها استفاده می‌شوند، اغلب از گرمایش برای تسریع در خشک شدن ویا پخت استفاده می‌کنند.
بیایید انواع مختلف چسب‌های شیمیایی و ویژگی‌ها، عملکرد و کاربردهای آنها را مورد بحث قرار دهیم:
شیمی چسب های غیر ساختاری
در بخش چسب ساختمانی غیر ساختاری، ما بر روی شیمی های زیر تمرکز خواهیم کرد.
چسب های تماسی نئوپرن
چسب های پراکندگی اکریلیک
امولسیون های VAE (کوپلیمرهای وینیل استات-اتیلن)
چسب های مبتنی بر حلال رزین
چسب های پودری مبتنی بر سلولزی و نشاسته
چسب های تماسی نئوپرن:
این چسب‌ها بر پایه لاستیک نئوپرن یا پلی‌کلروپرن هستند، عمدتاً در محلول‌های حلال، اما گاهی اوقات در امولسیون‌هایی که با افزودن رزین‌های چسبنده و سایر افزودنی‌ها هستند فرموله می‌شوند.
چسب های پراکندگی اکریلیک:
این چسب ها بر پایه آب پایه اکریلیک استر (پلی آکریلات ها) پلیمریزه شده به صورت امولسیونی هستند. آنها به طور گسترده در ساخت و ساز برای چسباندن پوشش های تزئینی کف و چسب کاشی و سرامیک استفاده می شوند.
امولسیون های VAE (کوپلیمرهای وینیل استات-اتیلن):
این امولسیون ها نیز مانند امولسیون های اکریلیک کاربردهای مشابهی دارند. در برخی کشورها از آنها در فرمولاسیون برای پوشش کف و چسباندن کاشی و سرامیک استفاده می شود.
چسب های مبتنی بر حلال رزین:
رزین چوب طبیعی یک ماده خام ارزان و قابل تجدید برای چسب است. در محلول حلال های آلی بسیار چسبنده است. همچنین رزین سخت و شکننده است که نمی توان آن را همانطور که هست استفاده کرد، اما میتوان با افزودن برخی پلیمرهای نرم مانند (پلی ایزوبوتیلن)، کوپلیمرهای اکریلیک و غیره، رزین را نرم و قابل استفاده کرد.
چسب های پودری مبتنی بر سلولزی و نشاسته:
از این چسب ها برای چسباندن کاغذ دیواری ها استفاده می شود. پودرها در آب با جامدات کم (4٪ برای نشاسته) و (1.5 تا 2٪ برای سلولزی) حل می شوند تا ویسکوزیته 3000 تا 15000 بدست آید. این چسب ها فقط در پشت کاغذ دیواری به میزان 200 گرم در متر مربع مرطوب اعمال می شوند.
این مقاله ادامه دارد و در بخش بعدی بر روی شیمی های چسب ساختمانی ساختاری، تمرکز خواهیم کرد…
منبع مقاله: https://adhesives.specialchem.com/